Pananampalataya sa Pag-asa

Malungkot ang kapaligiran para bang nakiki-ayon ang panahon sa kalagayan ni Nita. Si Nita ay isang dalagang ina, masakit para sa kanya ang sinapit niya ngunit mas masakit para sa kanya na makitang ang kanyang anak ay nag-iisang inaayos ang sarili para pumasok sa paaralan. Pitong taong gulang pa lamang ang kanyang anak na si Joy. Maaasahan na ito sa loob ng bahay, responsableng bata si Joy inaalagaan niya ang kanyang ina sa abot ng kanyang makakaya. Si Nita ay matagal nang nakikipaglaban sa kanyang sakit, hindi siya makalakad at mahigit dalawang taon ng nakaratay sa banig. Minsan may pagkakataon na naiihi siya sa kanyang higaan, naaawa siya sa kanyang sarili nais na niyang wakasan ang buhay niya. Ngunit sa tuwing nakikita niya ang kanyang anak nagkakaroon ng kulay ang buhay ng kanyang buhay, nagkakaroon ng liwanag ang madilim niyang buhay.

            Isang araw na papasok si Joy sa paaralan, mag-isang inaayos niya ang kanyang sarili. Tumingin sa salamin at ngumiti sabay tingin sa ina at nagwika, “Ma maganda po ba ako?”, “Oo naman anak mana ka sa akin”, sabad ng ina sa anak. Bago pa man umalis si Joy ipinaghanda niya muna ng pagkain ang ikanyang ina  sa tabi ng higaan. May habilin pa ito sa ina, “Ma, ito na po pagkain niyo, kumain po kayo at inumin po ang gamut niyo, papasok nap o ako sa paaralan.”

            Mangiyak-ngiyak si Nita sa turan ng kanyang anak. Napakapalad niya bagamat maysakit siya  at puno ng kalbaryo ang buhay niya nanatili pa rin siyang matatag. Hindi isang sakit ang gugupo sa kanya para sumuko bagkus isa itong inspirasyon para lumaban at patunayang ang buhay ay puno ng pag-asa. Maraming nagmamahal kay Nita, mga pamilya, mga kaibigan, mga kamag-anak at lalo na ang kanyang nag-iisang anak na patuloy na ipinagdarasal ang kanyang paggaling.

            Patuloy na umaasa si Nita sa kanyang paggaling kahit na alam niyang imposible ngunit sa kanyang saloobin walang imposible sa Panginoon. Taimtim siyang nanalangin gabi-gabi na ihanda siya sa kanyang paglisan sa mundong ibabaw. At patuloy na gabayan ang kanyang anak at mahalin ng mga taong nakapaligid sa kanya. Madalas umiyak si Nita sa gabi ngunit sa umaga hindi mababakas ang pighati na kanyang dinaranas.

            Tila ba inspirasyon siya ng mga taong nasa paligid niya sa anumang pagsubok sa buhay ay manatiling matatag gaano man kalaking pader ang nakaharang sa dinaraanan. Huwag mag-alala dahil higit na malaki ang Panginoon sa mga problemang dumarating sa atin. Lahat ng mga nangyayari sa atin ay may dahilan. Huwag kang matakot harapin ang lahat ng ito bagkus harapin ito at lumakad ng may paniniwala sa Panginoon.

I am Changed

You left me broken,,,

🤬🤬🤬

Don’t hope that after I move on and I am healed then you’re coming back,,,

I SWEAR!!!

You regret the day that you left me.

Person’s changed on how she felt pains.

Buhay ay Parang Hagdan

Ikaw? Nasubukan mo na bang umakyat ng hagdan, di ba nakakapagod? Akyat panaog ka para tunghayan ang buhay mo kung saan patutungo. Sa pag-akyat mo sa hagdan paitaas gaya ng buhay, sa itaas mo makikita mo ang liwanag ng kasiyahan at kaginhawaan. Samantalang kung baba ka naman naroon ang kadiliman na sigurado ako, na kahit ikaw mismo ay ayaw mong maranasan ang kalungkutan at kahirapan.

Dito sa mundong ibabaw hindi lahat ng bagay nakukuha mo nang mabilis o hindi mo pinaghihirapan. Kailangan mong mag-aral ng mabuti para makakuha ka ng mataas na marka o maipasa mo ang bawat asignatura. Kailangang magbanat ng buto, magtiis sa iyong boss lalo na sa mga katrabaho mong dinaig pa ang imbestigador sa pangingialam sa iyong buhay. Kung ikaw naman ay isang guro, kailangan mong magpuyat gabi-gabi para maghanda ng mga lektyur na tatalakayin sa klase. Hindi lang yan, kailangan mo ring pagtyagaan at habaan ang iyong pisi sa mga estudyante mong may tagalay na kakulitan at katamaran sa paggawa ng mga takdang-aralin,proyekto at portfolio. Ganyan ang buhay kailangan nang mahabang pasensya at pagtiyaga para isakutaparan ang iyong mga nais sa buhay. Mahirap man sa umpisa ngunit kalaunay masasanay ka rin at matutong makiayon sa saliw ng musika.

Kaya ikaw na habang estudyante ka pa eh tinatamad ka na, Aba! Mag-isip-isip ka na!!! Hindi sa lahat ng panahon kasama mo ang iyong mga magulang. Huwag kang masanay na laging nandiyan sila. Kasi dito sa mundo walang permanente lahat nagbabago at naglalaho. Kaya magsumikap para sa ikakabuti at ikakatupad ng mga minimithi mo sa buhay.

Huwag kang matakot na humakbang paitaas. Hindi mahirap ang humakbang paitaas bagamat nakakapagod kailangan mong paglabanan ang nakakapanghina ng loob sa iyong paghakbang. Isipin mo na lang sa pag-akyat mo sa hagdan paitaas naroon ang liwanag ng iyong pag-asa. Liwanag na siyang magiging ilaw mo sa madilim na kinasasadlakan ng kahapon. Kaya huwag kang titigil sap ag-akyat hanggang sa marating mo ang minimithi mo sa buhay. Tiyak ako na pagnaabot moa ng tugatog ng tagumpay walang hanggang pasasalamat ang iyong masasambit sa Poong Maykapal. Kaya kung ako sayo huwag mo nang hangarin pang pumaibaba. Naiisip mob a kung anong buhay ang naghihintay sayo sa ibaba? Naroon ang kalungkutan at pighati na ayaw mo nang balikan kaya humakbang ka paitaas at pagkatiwalaan ang Poong Maykapal.

Syempre kung ako ang iyong tatanungin, mas gugustuhin kong umakyat paitaas para isakatuparan ang aking pangarap at mga minimithi sa buhay lalo na sa aking pamilya. Nanaisin kong maghirap sa simula kung kapalit naman nito ay kaginhawaan ng buhay ng aking pamilya at ng aking sarili.

Ikaw? Saan ka patutungo?

Himig ng Puso

Mahal na mahal kita mga litanyang tumutugtog sa aking puso.
Na para bang musikang
Nais na ihimig sayo.
Sana’y pakinggan mo at pakaingatan mo sinta.
Puso ko’y tanging ikaw lamang ang isinisigaw ay nakikita.
Pakaingatan mo sana at sayo ko lamang ito ipagkakatiwala.

Hindi ako mag-aaksaya ng oras
Alam kong ikaw ay mahalaga sa akin
Hindi ako naghahanap ng pansamantalang kaligayahan,
Nais ko ng isang bagay na makabuluhan, isang bagay na pangmatagalan.
Kung hahawakan ko ang iyong mga kamay
Hindi ko bibitawan.

Life

Life is not about being angry, getting revenge, and being mean to people that have been mean to you. That’s a shallow way to live. Instead, lift someone up that’s pushed you down.

@JoelOsteen

The sweetest revenge is love instead of being angry 😤. Loving your enemy is the hardest one but if we can’t, we can pray to subside our emotions and let love conquer our anger. Be an inspiration to others. Be part of a solutions in every problems. Life would be the hardest but it is the most enjoyable we can have. Live with it simple, happy and enjoyable. You can live more not ones but dying is only ones. So take care of ourselves, love it.