Balang Araw

Balang araw hindi na ako luluha habang pinagmamasdan ka
 Sa larawan ng puno ng ating alaala at pangarap
 Balang araw hindi na ako hihikbi habang pinakikinggan
 Ang ating musika na himig nating dalawa

 Balang araw hindi na ako matutulala sa kalumbayan
 Habang ako ay nasa ating paboritong lugar
 Balang araw masisilayan din ang aking mga ngiti 
 At sigurado ako na di na ikaw ang dahilan ng aking mga ngiti

 Ikaw man ang dahilan ng pagkaguho ng aking mga pangarap
 Huwag kang mag-alala babangon ako at mangangarap muli
 Sisiguraduhin ko na di na ikaw bahagi nito
 Balang araw mangangarap akong muli para sa sarili ko

 Hindi na hihinto ang mundo ko para hintayin ka pang bumalik
 Balang araw kusa nalang akong maglalakad
 Hindi dahil sa pagod na akong hintayin ka
 Kundi dahil ito ang nararapat, tunguhin ang aking landas
 Na wala ka upang paglalakbay ko’y matagumpay
 Gaya ng nais ko.
 Balang araw!

Patawad

Patawad sa aking nagawa,
Sana ako ay iyong pagbigyan.
Patawad sa aking tinuran,
Sana ako ay iyong pakinggan.

Bugso ng aking damdamin,
Naghuhumiyaw at nag-uumalpas.
Huwag kang pabayaan,
Pakamahalin at unawain.

Ngunit ano itong aking nagawa,
Hinayaan kong ikaw ay masaktan.
Pagtangis mo’y aking isinantabi,
Bugso ng damdamin ako nagpadala.

Pag-ibig mo ay naglaho,
Na parang bula.
Nasaktan kitang labis,
Kaya ikaw ay naglaho.

Ngunit, bakit ngayong wala ka na,
Ako’y nangungulila sayo.
Hinahanap ko lalo pag-ibig mo,
Umaasa na babalik ka sinta.

Patawad sa aking nagawa,
Sana ay masaya ka.
Saan ka man naroon ngayon,
Ako’y lubos na nangungulila sayo.

Mag-isa Ulit

Masaya ako noong wala ka
Higit na naging masaya
Nang dumating ka
Pumailanlang sa alapaap
Ang pag-ibig na nais
Walang pagsidlan ang galak

Umasa ako na walang hanggan
Ang pag-ibig na binuo natin
Mga alaalang hinabi natin
Pangarap na ating tinupad
Nang tayo ay magkapiling
Sa pag-asang Ikaw at Ako

Ikaw at Ako na naging Tayo
Sa paglipas ng panahon
Higit na naging matibay
Mahalaga ang bawat sandali
At walang pinalagpas na panahon
Sinulit ang bawat sandali.

Takot ako na mag-isa ulit
Takot ako na baka di na sapat
Takot ako na baka di na sulit
Takot ako na baka di na ako ang dapat
Takot ako na baka magsawa ka na
Takot ako na ang mawala ang halaga ko sayo

Ngunit kahit anong gawin ko
Dumating tayo sa puntong kinatatakutan ko
Ayaw kong mangyari ngunit inadya
Tadhana ang gumuhit ng palad
Para sa ating dalawa
Gumuhit ang sakit at dusa

Higit na masakit sa inaakala ko
Hindi ko kayang mawala ka
Hindi ko kayang di kita masilayan
Sa bawat umagang inaantay natin araw-araw
Hindi ko kayang pagmasdan
ang paglubog ng araw na wala ka

Paano ko ipagpapatuloy ang buhay na wala ka?

Ikaw ang naging bahaghari
Sa buhay kong kaylumbay
Ikaw ang nagsilbing liwanag
Sa buhay kong nasa piit ng karimlan
Ikaw ang nagsilbi kong gabay
Sa buhay kong walang patutunguhan.

Ngayon, Paano na???

Di ko alam kung paano ang mag-isa ulit.

Ang Puso ni Ina | Tagalog | Poetry

Ang puso ni ina’y kaban ng paglingap,
May dalawang tibok na karapat-dapat,
Ang isa’y kay ama, kay amang mapalad
At ang isa nama’y sa amin nalagak.

Pag-ibig ng ina kong irog ay walang kapantay,
Kanyang pagsinta’y samyo ng kampupot,
Ang lakas ng puso’y parang nag-uutos
Na ako, kaylan ma’y huwag matatakot.

Pag-ibig ni ina ang siyang yumari,
Ng magandang buhay sa mga supling.
Pag-ibig niya ang nagsisilbing ilaw,
Sa aming bahay na kayhalina.

Maligayang araw ng mga INA sa lahat ng mga INA at sa mga nagpapaka-ina. Maraming salamat sa walang humpay na pagmamahal niyo sa amin ninyong mga anak. Salamat sa paghubog upang kaming inyong mga supling ay tumalima at hindi maligaw aming mga landas.

Pinagtagpo ngunit di Tinadhana

Humiling ako sa Maylikha
na huwag ka nang lumisan
Ngunit pakiwari ko’y
di ako pinakinggan.

Bagkus, Ikaw ay lumisan pa rin.
Ako’y lubos na nagdamdam,
Ngunit anong magagawa ko
Ikaw na ang nagtuldok.

Tinuldukan mo na ating ugnayan
Hindi na ako mahalaga sa'yo
Iniwan mo ako sa gitna ng karimlan.

Di mawari iyong dahilan.
At pagmamakaawa ko’y isinantabi mo
Buo ang iyong desisyon na ako’y iwan
sa gitna ng gubat na masukal.

Iniwan mo ako sa gitna ng laban
na walang sandata.
Ang pighati at galit
ang tanging naging sandata ko.

Para kamuhian ka!
at hilingin sa Maylikha
na huwag nang magkrus ang ating landas.

Habang nasa gitna ng gubat 
napagtanto kong pinagtagpo lang tayo.
Ngunit di tinadhana.

Ako'y magpapatuloy sa aking paglalakbay
na hindi ikaw ang kasama at kasabay
Magiging matatag para sa sarili
at ipapakita sa'yo ang tapang na taglay ko.
na kaya ko kahit wala ka.

Maliwanag na sa akin na tayo 
ay pinagtagpo ngunit di tinadhana

Takot

Natatakot mawalan.
Natatakot mahusgahan.
Natatakot mapag-iwanan.
Natatakot maubusan.
Natatakot masaktan.

pero hindi nag-aalala
sa sariling kapakanan?
Ikaw muna bago ang iba.

Baka sa sobrang takot
at pangamba mo para sa ibang tao,
mawala na yung totoong sarili
at pagkatao mo.

Buhay ay Parang Hagdan

Ikaw? Nasubukan mo na bang umakyat ng hagdan, di ba nakakapagod? Akyat panaog ka para tunghayan ang buhay mo kung saan patutungo. Sa pag-akyat mo sa hagdan paitaas gaya ng buhay, sa itaas mo makikita mo ang liwanag ng kasiyahan at kaginhawaan. Samantalang kung baba ka naman naroon ang kadiliman na sigurado ako, na kahit ikaw mismo ay ayaw mong maranasan ang kalungkutan at kahirapan.

Dito sa mundong ibabaw hindi lahat ng bagay nakukuha mo nang mabilis o hindi mo pinaghihirapan. Kailangan mong mag-aral ng mabuti para makakuha ka ng mataas na marka o maipasa mo ang bawat asignatura. Kailangang magbanat ng buto, magtiis sa iyong boss lalo na sa mga katrabaho mong dinaig pa ang imbestigador sa pangingialam sa iyong buhay. Kung ikaw naman ay isang guro, kailangan mong magpuyat gabi-gabi para maghanda ng mga lektyur na tatalakayin sa klase. Hindi lang yan, kailangan mo ring pagtyagaan at habaan ang iyong pisi sa mga estudyante mong may tagalay na kakulitan at katamaran sa paggawa ng mga takdang-aralin,proyekto at portfolio. Ganyan ang buhay kailangan nang mahabang pasensya at pagtiyaga para isakutaparan ang iyong mga nais sa buhay. Mahirap man sa umpisa ngunit kalaunay masasanay ka rin at matutong makiayon sa saliw ng musika.

Kaya ikaw na habang estudyante ka pa eh tinatamad ka na, Aba! Mag-isip-isip ka na!!! Hindi sa lahat ng panahon kasama mo ang iyong mga magulang. Huwag kang masanay na laging nandiyan sila. Kasi dito sa mundo walang permanente lahat nagbabago at naglalaho. Kaya magsumikap para sa ikakabuti at ikakatupad ng mga minimithi mo sa buhay.

Huwag kang matakot na humakbang paitaas. Hindi mahirap ang humakbang paitaas bagamat nakakapagod kailangan mong paglabanan ang nakakapanghina ng loob sa iyong paghakbang. Isipin mo na lang sa pag-akyat mo sa hagdan paitaas naroon ang liwanag ng iyong pag-asa. Liwanag na siyang magiging ilaw mo sa madilim na kinasasadlakan ng kahapon. Kaya huwag kang titigil sap ag-akyat hanggang sa marating mo ang minimithi mo sa buhay. Tiyak ako na pagnaabot moa ng tugatog ng tagumpay walang hanggang pasasalamat ang iyong masasambit sa Poong Maykapal. Kaya kung ako sayo huwag mo nang hangarin pang pumaibaba. Naiisip mob a kung anong buhay ang naghihintay sayo sa ibaba? Naroon ang kalungkutan at pighati na ayaw mo nang balikan kaya humakbang ka paitaas at pagkatiwalaan ang Poong Maykapal.

Syempre kung ako ang iyong tatanungin, mas gugustuhin kong umakyat paitaas para isakatuparan ang aking pangarap at mga minimithi sa buhay lalo na sa aking pamilya. Nanaisin kong maghirap sa simula kung kapalit naman nito ay kaginhawaan ng buhay ng aking pamilya at ng aking sarili.

Ikaw? Saan ka patutungo?

Nandito pa rin Ako

Nandito pa rin ako
sa dati nating tagpuan.
Umaasa sa bawat segundo
na ako’y iyong babalikan.

Nandito pa rin ako
sa paborito nating lugar.
Inaalala mga sandaling
tayo ay magkapiling.

Nandito pa rin ako!

Tadhana

Photo by Jasmine Wallace on Pexels.com

Sa panahong gusto ko nang sumuko
ang katahimikan ay aking nakita,
sa dapit-hapon na makulay.
Kung ang araw
ay sumaklob sa hangganan
panandaliang naglaho ang dilim.
At nakita ko ang aking sarili.
ikaw ang iniisip.

Paanong ang iyong mga mata
ay nagtalima sa buwan
tungo sa akin.
Nagpapaalalang pag-ibig
ay sadyang matayog
kaysa sa mundo.
At ang ating tadhana
ay isinulat sa mga tala.

Pag-ibig na parang bahaghari
makulay at nagbibigay sigla
sa buhay na kaytamlay.
Nagpapaalalang pag-ibig
ay sapat sa taong
marunong makuntento.
Ating tadhana ay patunay
na kaloob ng Maykapal.

Para sa mga Mag-aaral

Sa pagkakataong gusto mo nang sumuko,
Nakikita ko ang mga ningning sa’yong mga mata,
Mga ningning na siyang nagbigay ng pag-asa sa akin.
Pag-asang gusto kong imulat sa’yo na kayo ay may makakamit.
Mga pangarap niyo ay magliliwanag.

Maniwala ka!!!
Panghawakan mo ang mga pangarap mo.

Aalalayan kita sa daang gusto mong tahakin.
Hayaan mong ako ang maging ilaw mo.
Basta huwag ka lang sumuko.
Anuman ang sitwasyon.
Tutulungan kita sa abot ng aking makakaya.

Maniwala ka!!!
Papasa ka, ikaw, siya kayong lahat.

Inyong ilawan ay magniningning na parang mga bituin sa kalangitan.
Matatamo ang mga mithiing ninanais niyo sa isa’t isa.
Umaasa ako na kaya niyong mapagtagumpayan iyon.
Kayo ang Basilio sa Noli me Tangere na sumasalamin sa ating bayan.
Ang pag-asa ng bayan na gaya ng sabi ni Dr. Jose Rizal.

Nagmamahal,
Iyong Guro