Walang Kwenta

Kami yung mga kabataan
na madalas sa lansangan
Walang kwenta kung ituring
ng lipunang mapanghusga

Walang boses na ipagmamalaki
sapagkat yaong mga gawa
ang hinuhusgahan ng madla
Sigaw namin ay bulong sa kanila

Hindi maririnig munting tinig
Walang gustong makinig
Pagkat sa kanila ito’y walang kwenta
Walang kabuluhan ang aming tinig

Bagwis nami’y di maikampay
Paano kami lilipad?
kung bagwis ay niruruyakan
niluray ng mga taong mapanghusga

Mahina sa kanilang mga mata
bawat kilos ay tinutuya
walang patutunguhan kung ituring
Wala kaming puwang kung matahin

Saan kami lulugar sa lipunang ito?
Paano kami kikilos?
Kanino kami lalapit ng aming hinaing?
Sino ang maniniwala sa amin?
Bakit niyo kami kailangang husgahan?
Ano ang aming dapat gawin upang kami’y tingnan na pag-asa ng lipunang uhaw at pagod na?
Pakinggan niyo ang mga hinaing namin.

Oo, kami ang mga kabataang patapon,
Kung inyong ituring
Kami ang tingin niyong dumi sa lipunang ito
Kami ang tinik sa inyong lalamunan
Kami ang tingin niyong sisira sa bayan
Kami ang tingin niyong walang dunong
Kami ang mga kalam ang tiyan
Gutom sa totoong pangangalinga
Hindi panghuhusga ang tugon
Sa bawat pangangalam ng aming tiyan
Hindi pangyuyurak ang tugon
Sa madudungis naming kaanyuan
Hindi ang pigilan kaming lumipad
At putulin ang bagwis ang tugon
Upang sugpuin ang katiwalian sa ating bayan
Hayaan niyong kami’y lumipad
Hayaan niyong mga bagwis namin ay ikampay
Hayaan niyong liparin ang bayang iniibig namin
Tingnan niyong kami’y pag-asa ng bayan
At hindi tinik ng lipunan.

Bagkus ang totoong anay sa ating lipunan
Ay silang mga edukadong nasa kongreso
Silang pagnanakaw sa bayan ang tanging alam
Silang tanging kanilang bulsa ang pinayayaman
Silang matahin ang mga aba ay sobra
Silang may mga kapangyarihan
At puso nila’y nilason ng kapangyarihan.
Sila ang totoong lason at gumugupo sa bayan.

Kaming mga kabataan na walang kwenta
Ang aming mga sigaw ay naghuhumiyaw
Ang aming mga bagwis ay kumakampay
Aming mga tinig ay umaawit
Pakinggan aming munting hiling at tinig
Buksan ang tarangkahan para sa amin

Sapagkat kami man ang walang kwenta
Sa inyong mga mata
Kami ang totoong nagmamalasakit sa bayan
Kami ang handang ipaglaban ang bayan.
Kami ang patuloy na sisigaw
Upang kami’y inyong pakinggan.

Walang kwenta ngunit mahalaga.
Walang kwenta ngunit kailangang tingnan.
Walang kwenta ngunit may puso.
Walang kwenta ngunit makabayan.
Walang kwenta ngunit handang makipaglaban.
Walang kwenta ngunit patuloy na sisigaw.
Walang kwenta ngunit patuloy na kikilos.
Walang kwenta ngunit makikibaka.

Kami ang kabataan na sumisigaw ng tinig.
Tinig na kakatok sa inyong mga puso.
Umaasa na pakikinggan niyo.
At kami’y pagkatiwalaan.
Pagkat tulad niyo.
Mahal namin ang bayang Pilipinas.

Kami ang liwanag sa bayan.

Wilderness

You are abandoned
And alone in darkness
You heard your footsteps
Walking to the absence of light

You heard yourself crying
Sobbing into tears
Finding for accompany
But no one is there

It's just you in wilderness
Shouting your silence
Longing for someone
But no one is coming

Your eyes is blind
You never seen the majesty
The blanket that prepares on you
To comfort you from wilderness

You are in wilderness
Appreciate it,
It is the season to grow yourself
It is the season to embrace oneself
Poured love and make it grandeur
Through your wilderness
You never alone
It has you to fight for it
To grow with eminence power

Wilderness is to switch on the light
That we need God
It is a buzzer to press on
To accept God
While we are walking on wilderness
He guide us and light up your way

So press the button
And accept God as our Saviour

Do remember;
In your darkest time
You are not alone!!!

Accept the presence of the Lord!

Find your Purpose

Who or what drives your life?

Sometimes we think that until when we live a fiery ball of anger, until when we live in a shadow fear of death, until when we are going to live in a expectations of our family, friends and relatives or all those people who surround us, until when we live for our wants on this world for everything we want to have in our hand like our smartphones, new model of car, clothes or anything that we want. It is our happiness. It’s gives satisfaction and pleasure for ourselves. In the sense that we forgot that these are the things that make us away from God. We are blind for this thing materialistic. We never know that our feelings and emotions are far from God because we are more focus on things that surrounds us.

Until when we’re going to live on the past. We cannot keep walking forward coz we always wanted back and stay for our past. Cry like a river until no more tears coming out. It’s all give us shits, pain and heartaches in our life.

Better to know your purpose from our God, live our life with Him. He is our greatest armor that we can lean on. God values you because you are His child. Find your purpose in life. He loves you more than you know.

You know what is greatest tragedy in life? It is not death but not knowing the purpose of your life in this world.

LIVING ON PURPOSE IS THE PATH TO PEACE!!!

You, Lord give perfect peace to those who keep their purpose firm and put their trust in you.

Isaiah 26:3 (TEV)

Don’t force your life to drive by others let God be the captain of your life.

#GodDrivesYourLife

Alaala

Pagtangis ko’y
gaya ng tubig sa ilog
rumaragasa at di mapigilan
dahil sa iyong pamamaalam!

Pilitin ko mang
pigilin ngunit lalong masakit
impit ng aking pag-iyak
ay naghuhumiyaw at umalingawngaw
mga luha’y umagos nang tuluyan

Naaalala ko yaong
mga kalinga mong tunay
pag-aalaga mong sapat
at walang makakatumbas
kargahin ako sa iyong mga likod
tuwing malayo ang lalakarin

Inaako mo yaong mga kapilyuhan kong gawa
handa mong iharang iyong sarili
sa patpat ni Ina na parusa sa akin
mga luha ko’y iyong tinutuyo
tinuturuan mo akong bumangon
sa aking pagkakamali at pagkadapa
nagsilbing aking ilaw sa karimlang piit

Ikaw, ang aming pinuno
pagsapit ng gabi kami‘y iyong tinitipon
banig ay ilalatag sa munting veranda
gasera ay sisindihan at magsisilbing ilaw
matiyaga mo kaming tuturuan
sa mga takdang aralin
lahat kaming iyong kahiramang suklay
upang maunawaan bawat aralin

Inatang sa iyong gawain ni AMA at INA
wala akong narinig na kahit anong daing
dakila ka para sa akin maging sa kanila
walang maisumbat maging ang sinuman
pinaghuhusayan mong husay
makamit lamang ang bawat tagumpay
maparisan naming mga magkakapatid

Saan ka mang dako ngayon
hiling ko sana patuloy mo kaming gabayan
ituwid sa aming landas
at iilawan aming daraanan
upang kami’y di maparam sa aming tinatahak
nangungulila ako sayo aking kuya
nasa piling ka na ng Maylikha
kung saan ang dusa at sakit ay wala na

Mananatili ka sa aming alaala
ilang araw at mga taon man ang lilipas
nakaukit yaong mga alaala
na parang mga perlas kong ituring
alaalang aking pinanghahawakan
ang tangi nating larawan na di kukupas kailanman!!!


Hanggang sa muli ng ating pagkikita!!!

Bakit dalampasigan? Paboritong lugar namin iyan. Tumatakas pa kami tuwing tanghali pinapatulog kami tuwing tanghali pero nandiyan kami naglalangoy. Ang sarap lang maging bata ulit. Yung puro saya lang ninamnam bawat sandali, bawat laro. Kahit masakit mga palo ni Ina di naman mapapalitan ang mga sayang dulot habang naglalaro ka kasama ng mga kalaro mo. Tama na nga ito. Naiiyak lang ako ulit, totoo habang ginagawa ko ito luha ko’y di na mapigil.