It is all about words. Your words are enough to shatter someone's heart. Your words are enough to make a broken heart unbroken. Words have the power to change your life perspectives.
Kami yung mga kabataan na madalas sa lansangan Walang kwenta kung ituring ng lipunang mapanghusga
Walang boses na ipagmamalaki sapagkat yaong mga gawa ang hinuhusgahan ng madla Sigaw namin ay bulong sa kanila
Hindi maririnig munting tinig Walang gustong makinig Pagkat sa kanila ito’y walang kwenta Walang kabuluhan ang aming tinig
Bagwis nami’y di maikampay Paano kami lilipad? kung bagwis ay niruruyakan niluray ng mga taong mapanghusga
Mahina sa kanilang mga mata bawat kilos ay tinutuya walang patutunguhan kung ituring Wala kaming puwang kung matahin
Saan kami lulugar sa lipunang ito? Paano kami kikilos? Kanino kami lalapit ng aming hinaing? Sino ang maniniwala sa amin? Bakit niyo kami kailangang husgahan? Ano ang aming dapat gawin upang kami’y tingnan na pag-asa ng lipunang uhaw at pagod na? Pakinggan niyo ang mga hinaing namin.
Oo, kami ang mga kabataang patapon, Kung inyong ituring Kami ang tingin niyong dumi sa lipunang ito Kami ang tinik sa inyong lalamunan Kami ang tingin niyong sisira sa bayan Kami ang tingin niyong walang dunong Kami ang mga kalam ang tiyan Gutom sa totoong pangangalinga Hindi panghuhusga ang tugon Sa bawat pangangalam ng aming tiyan Hindi pangyuyurak ang tugon Sa madudungis naming kaanyuan Hindi ang pigilan kaming lumipad At putulin ang bagwis ang tugon Upang sugpuin ang katiwalian sa ating bayan Hayaan niyong kami’y lumipad Hayaan niyong mga bagwis namin ay ikampay Hayaan niyong liparin ang bayang iniibig namin Tingnan niyong kami’y pag-asa ng bayan At hindi tinik ng lipunan.
Bagkus ang totoong anay sa ating lipunan Ay silang mga edukadong nasa kongreso Silang pagnanakaw sa bayan ang tanging alam Silang tanging kanilang bulsa ang pinayayaman Silang matahin ang mga aba ay sobra Silang may mga kapangyarihan At puso nila’y nilason ng kapangyarihan. Sila ang totoong lason at gumugupo sa bayan.
Kaming mga kabataan na walang kwenta Ang aming mga sigaw ay naghuhumiyaw Ang aming mga bagwis ay kumakampay Aming mga tinig ay umaawit Pakinggan aming munting hiling at tinig Buksan ang tarangkahan para sa amin
Sapagkat kami man ang walang kwenta Sa inyong mga mata Kami ang totoong nagmamalasakit sa bayan Kami ang handang ipaglaban ang bayan. Kami ang patuloy na sisigaw Upang kami’y inyong pakinggan.
Walang kwenta ngunit mahalaga. Walang kwenta ngunit kailangang tingnan. Walang kwenta ngunit may puso. Walang kwenta ngunit makabayan. Walang kwenta ngunit handang makipaglaban. Walang kwenta ngunit patuloy na sisigaw. Walang kwenta ngunit patuloy na kikilos. Walang kwenta ngunit makikibaka.
Kami ang kabataan na sumisigaw ng tinig. Tinig na kakatok sa inyong mga puso. Umaasa na pakikinggan niyo. At kami’y pagkatiwalaan. Pagkat tulad niyo. Mahal namin ang bayang Pilipinas.
You are abandoned And alone in darkness You heard your footsteps Walking to the absence of light
You heard yourself crying Sobbing into tears Finding for accompany But no one is there
It's just you in wilderness Shouting your silence Longing for someone But no one is coming
Your eyes is blind You never seen the majesty The blanket that prepares on you To comfort you from wilderness
You are in wilderness Appreciate it, It is the season to grow yourself It is the season to embrace oneself Poured love and make it grandeur Through your wilderness You never alone It has you to fight for it To grow with eminence power
Wilderness is to switch on the light That we need God It is a buzzer to press on To accept God While we are walking on wilderness He guide us and light up your way
So press the button And accept God as our Saviour
Do remember; In your darkest time You are not alone!!!
Sometimes we think that until when we live a fiery ball of anger, until when we live in a shadow fear of death, until when we are going to live in a expectations of our family, friends and relatives or all those people who surround us, until when we live for our wants on this world for everything we want to have in our hand like our smartphones, new model of car, clothes or anything that we want. It is our happiness. It’s gives satisfaction and pleasure for ourselves. In the sense that we forgot that these are the things that make us away from God. We are blind for this thing materialistic. We never know that our feelings and emotions are far from God because we are more focus on things that surrounds us.
Until when we’re going to live on the past. We cannot keep walking forward coz we always wanted back and stay for our past. Cry like a river until no more tears coming out. It’s all give us shits, pain and heartaches in our life.
Better to know your purpose from our God, live our life with Him. He is our greatest armor that we can lean on. God values you because you are His child. Find your purpose in life. He loves you more than you know.
You know what is greatest tragedy in life? It is not death but not knowing the purpose of your life in this world.
LIVING ON PURPOSE IS THE PATH TO PEACE!!!
You, Lord give perfect peace to those who keep their purpose firm and put their trust in you.
Isaiah 26:3 (TEV)
Don’t force your life to drive by others let God be the captain of your life.
Pagtangis ko’y gaya ng tubig sa ilog rumaragasa at di mapigilan dahil sa iyong pamamaalam!
Pilitin ko mang pigilin ngunit lalong masakit impit ng aking pag-iyak ay naghuhumiyaw at umalingawngaw mga luha’y umagos nang tuluyan
Naaalala ko yaong mga kalinga mong tunay pag-aalaga mong sapat at walang makakatumbas kargahin ako sa iyong mga likod tuwing malayo ang lalakarin
Inaako mo yaong mga kapilyuhan kong gawa handa mong iharang iyong sarili sa patpat ni Ina na parusa sa akin mga luha ko’y iyong tinutuyo tinuturuan mo akong bumangon sa aking pagkakamali at pagkadapa nagsilbing aking ilaw sa karimlang piit
Ikaw, ang aming pinuno pagsapit ng gabi kami‘y iyong tinitipon banig ay ilalatag sa munting veranda gasera ay sisindihan at magsisilbing ilaw matiyaga mo kaming tuturuan sa mga takdang aralin lahat kaming iyong kahiramang suklay upang maunawaan bawat aralin
Inatang sa iyong gawain ni AMA at INA wala akong narinig na kahit anong daing dakila ka para sa akin maging sa kanila walang maisumbat maging ang sinuman pinaghuhusayan mong husay makamit lamang ang bawat tagumpay maparisan naming mga magkakapatid
Saan ka mang dako ngayon hiling ko sana patuloy mo kaming gabayan ituwid sa aming landas at iilawan aming daraanan upang kami’y di maparam sa aming tinatahak nangungulila ako sayo aking kuya nasa piling ka na ng Maylikha kung saan ang dusa at sakit ay wala na
Mananatili ka sa aming alaala ilang araw at mga taon man ang lilipas nakaukit yaong mga alaala na parang mga perlas kong ituring alaalang aking pinanghahawakan ang tangi nating larawan na di kukupas kailanman!!!
Hanggang sa muli ng ating pagkikita!!!
Bakit dalampasigan? Paboritong lugar namin iyan. Tumatakas pa kami tuwing tanghali pinapatulog kami tuwing tanghali pero nandiyan kami naglalangoy. Ang sarap lang maging bata ulit. Yung puro saya lang ninamnam bawat sandali, bawat laro. Kahit masakit mga palo ni Ina di naman mapapalitan ang mga sayang dulot habang naglalaro ka kasama ng mga kalaro mo. Tama na nga ito. Naiiyak lang ako ulit, totoo habang ginagawa ko ito luha ko’y di na mapigil.
WORDSNOW HEART 
You must be logged in to post a comment.