It is all about words. Your words are enough to shatter someone's heart. Your words are enough to make a broken heart unbroken. Words have the power to change your life perspectives.
You are abandoned And alone in darkness You heard your footsteps Walking to the absence of light
You heard yourself crying Sobbing into tears Finding for accompany But no one is there
It's just you in wilderness Shouting your silence Longing for someone But no one is coming
Your eyes is blind You never seen the majesty The blanket that prepares on you To comfort you from wilderness
You are in wilderness Appreciate it, It is the season to grow yourself It is the season to embrace oneself Poured love and make it grandeur Through your wilderness You never alone It has you to fight for it To grow with eminence power
Wilderness is to switch on the light That we need God It is a buzzer to press on To accept God While we are walking on wilderness He guide us and light up your way
So press the button And accept God as our Saviour
Do remember; In your darkest time You are not alone!!!
Sometimes we think that until when we live a fiery ball of anger, until when we live in a shadow fear of death, until when we are going to live in a expectations of our family, friends and relatives or all those people who surround us, until when we live for our wants on this world for everything we want to have in our hand like our smartphones, new model of car, clothes or anything that we want. It is our happiness. It’s gives satisfaction and pleasure for ourselves. In the sense that we forgot that these are the things that make us away from God. We are blind for this thing materialistic. We never know that our feelings and emotions are far from God because we are more focus on things that surrounds us.
Until when we’re going to live on the past. We cannot keep walking forward coz we always wanted back and stay for our past. Cry like a river until no more tears coming out. It’s all give us shits, pain and heartaches in our life.
Better to know your purpose from our God, live our life with Him. He is our greatest armor that we can lean on. God values you because you are His child. Find your purpose in life. He loves you more than you know.
You know what is greatest tragedy in life? It is not death but not knowing the purpose of your life in this world.
LIVING ON PURPOSE IS THE PATH TO PEACE!!!
You, Lord give perfect peace to those who keep their purpose firm and put their trust in you.
Isaiah 26:3 (TEV)
Don’t force your life to drive by others let God be the captain of your life.
Anong hiwaga ang nababalot sa dalawang salita na “OKAY LANG” ?
Madalas natin sagot sa mga tanong na hindi natin alam kung paano sasagutin.
Sa likod ng mga salitang OKAY LANG ay mga emosyong pilit na itinatago.
Dalawang salita na puno ng hiwaga,
Itinatago ang bawat sakit kasabay ang mapanlinlang na mga ngiti.
Ngunit ang mga mata ay tunay na tapat kusang papatak ang mga luhang nagbabadya.
Okay lang kahit di mo alam kung paano nga ba magiging okay sa likod ng mga salitang Okay Lang.
At ang mga salitang OKAY LANG ang nagpapanatag sa mga damdamin nating di mapalagay. Sa bawat bigkas natin nito ay ang kasinungalingang pilit nating itinatago sa matamis na mga ngiti at sa mapupungay na mga mata.
OKAY LANG ang tangi nating sandata kung damdamin natin nagpupuyos na sa galit. Iwawaksing pilit at maglaoy tatakbong papalayo isisigaw ang mga salitang “OKAY LANG ako di naman masakit.” Sa paraang iyon mamalas ang tapang na pinanghahawakan upang iwasan ang kirot at sakit na dulot ng taong minsan mo ng minahal.
OKAY LANG dalawang salitang puno ng hiwaga na tanging puso lamang ang makakatuklas ng totoong hiwatig ng mga salitang ito upang ikubli ang mga emosyon.
Pagtangis ko’y gaya ng tubig sa ilog rumaragasa at di mapigilan dahil sa iyong pamamaalam!
Pilitin ko mang pigilin ngunit lalong masakit impit ng aking pag-iyak ay naghuhumiyaw at umalingawngaw mga luha’y umagos nang tuluyan
Naaalala ko yaong mga kalinga mong tunay pag-aalaga mong sapat at walang makakatumbas kargahin ako sa iyong mga likod tuwing malayo ang lalakarin
Inaako mo yaong mga kapilyuhan kong gawa handa mong iharang iyong sarili sa patpat ni Ina na parusa sa akin mga luha ko’y iyong tinutuyo tinuturuan mo akong bumangon sa aking pagkakamali at pagkadapa nagsilbing aking ilaw sa karimlang piit
Ikaw, ang aming pinuno pagsapit ng gabi kami‘y iyong tinitipon banig ay ilalatag sa munting veranda gasera ay sisindihan at magsisilbing ilaw matiyaga mo kaming tuturuan sa mga takdang aralin lahat kaming iyong kahiramang suklay upang maunawaan bawat aralin
Inatang sa iyong gawain ni AMA at INA wala akong narinig na kahit anong daing dakila ka para sa akin maging sa kanila walang maisumbat maging ang sinuman pinaghuhusayan mong husay makamit lamang ang bawat tagumpay maparisan naming mga magkakapatid
Saan ka mang dako ngayon hiling ko sana patuloy mo kaming gabayan ituwid sa aming landas at iilawan aming daraanan upang kami’y di maparam sa aming tinatahak nangungulila ako sayo aking kuya nasa piling ka na ng Maylikha kung saan ang dusa at sakit ay wala na
Mananatili ka sa aming alaala ilang araw at mga taon man ang lilipas nakaukit yaong mga alaala na parang mga perlas kong ituring alaalang aking pinanghahawakan ang tangi nating larawan na di kukupas kailanman!!!
Hanggang sa muli ng ating pagkikita!!!
Bakit dalampasigan? Paboritong lugar namin iyan. Tumatakas pa kami tuwing tanghali pinapatulog kami tuwing tanghali pero nandiyan kami naglalangoy. Ang sarap lang maging bata ulit. Yung puro saya lang ninamnam bawat sandali, bawat laro. Kahit masakit mga palo ni Ina di naman mapapalitan ang mga sayang dulot habang naglalaro ka kasama ng mga kalaro mo. Tama na nga ito. Naiiyak lang ako ulit, totoo habang ginagawa ko ito luha ko’y di na mapigil.
I read this poem and surely it has impact on me. I am struggling what to write lately. I wish I can handle it well. The words are swaying on my mind but don’t have a guts to write it and put them in order. 😐😐😐
