It is all about words. Your words are enough to shatter someone's heart. Your words are enough to make a broken heart unbroken. Words have the power to change your life perspectives.
Kami yung mga kabataan na madalas sa lansangan Walang kwenta kung ituring ng lipunang mapanghusga
Walang boses na ipagmamalaki sapagkat yaong mga gawa ang hinuhusgahan ng madla Sigaw namin ay bulong sa kanila
Hindi maririnig munting tinig Walang gustong makinig Pagkat sa kanila ito’y walang kwenta Walang kabuluhan ang aming tinig
Bagwis nami’y di maikampay Paano kami lilipad? kung bagwis ay niruruyakan niluray ng mga taong mapanghusga
Mahina sa kanilang mga mata bawat kilos ay tinutuya walang patutunguhan kung ituring Wala kaming puwang kung matahin
Saan kami lulugar sa lipunang ito? Paano kami kikilos? Kanino kami lalapit ng aming hinaing? Sino ang maniniwala sa amin? Bakit niyo kami kailangang husgahan? Ano ang aming dapat gawin upang kami’y tingnan na pag-asa ng lipunang uhaw at pagod na? Pakinggan niyo ang mga hinaing namin.
Oo, kami ang mga kabataang patapon, Kung inyong ituring Kami ang tingin niyong dumi sa lipunang ito Kami ang tinik sa inyong lalamunan Kami ang tingin niyong sisira sa bayan Kami ang tingin niyong walang dunong Kami ang mga kalam ang tiyan Gutom sa totoong pangangalinga Hindi panghuhusga ang tugon Sa bawat pangangalam ng aming tiyan Hindi pangyuyurak ang tugon Sa madudungis naming kaanyuan Hindi ang pigilan kaming lumipad At putulin ang bagwis ang tugon Upang sugpuin ang katiwalian sa ating bayan Hayaan niyong kami’y lumipad Hayaan niyong mga bagwis namin ay ikampay Hayaan niyong liparin ang bayang iniibig namin Tingnan niyong kami’y pag-asa ng bayan At hindi tinik ng lipunan.
Bagkus ang totoong anay sa ating lipunan Ay silang mga edukadong nasa kongreso Silang pagnanakaw sa bayan ang tanging alam Silang tanging kanilang bulsa ang pinayayaman Silang matahin ang mga aba ay sobra Silang may mga kapangyarihan At puso nila’y nilason ng kapangyarihan. Sila ang totoong lason at gumugupo sa bayan.
Kaming mga kabataan na walang kwenta Ang aming mga sigaw ay naghuhumiyaw Ang aming mga bagwis ay kumakampay Aming mga tinig ay umaawit Pakinggan aming munting hiling at tinig Buksan ang tarangkahan para sa amin
Sapagkat kami man ang walang kwenta Sa inyong mga mata Kami ang totoong nagmamalasakit sa bayan Kami ang handang ipaglaban ang bayan. Kami ang patuloy na sisigaw Upang kami’y inyong pakinggan.
Walang kwenta ngunit mahalaga. Walang kwenta ngunit kailangang tingnan. Walang kwenta ngunit may puso. Walang kwenta ngunit makabayan. Walang kwenta ngunit handang makipaglaban. Walang kwenta ngunit patuloy na sisigaw. Walang kwenta ngunit patuloy na kikilos. Walang kwenta ngunit makikibaka.
Kami ang kabataan na sumisigaw ng tinig. Tinig na kakatok sa inyong mga puso. Umaasa na pakikinggan niyo. At kami’y pagkatiwalaan. Pagkat tulad niyo. Mahal namin ang bayang Pilipinas.
Tutuyuin ko ang iyong mga luha
na sanhi ng sakit na iyong nararamdaman
kahit na alam kong siya ang dahilan
ng iyong pagtangis
saksi ako kung paano mo siyang minahal
saksi ako sa mga ginagawa mo
para sa kanya
mapatunayan mo lang ang pagmamahal
mo sa kanya na iniaalay mo
Bulag ba siya at di ka niya makita
O di kaya marahil,
malayo ang kanyang tanaw
at di ka niya pansin sa kanyang balintataw
Gayunpaman,,,
Ikaw ay di sumusuko
kumakapit sa katiting na pag-asa
na ikaw ay mapapansin niya
Akong laging narito sayo
laging nasa tabi mo
Kailan mo kaya ako mapapansin
Kailan mo mapapansin ang aking pagtangis
na ikaw ang dahilan
dahil siya ang mahal mo
dahil mga mata mo ay sa kanya napako
dahil patuloy kang umaasa sa kanya
Kailan mo tutuyuin ang aking mga luha
kailan mo bibitawan ang katiting
na pag-asa para sa kanya
at lingunin nalang ako
hawakan ang aking mga kamay
magpatuloy sa ating mga buhay
na tayo ang magkasama
Umaasa akong makita mo
ang halaga ko sayo
Nang sa gayon ay mapakawalan mo
ang lahat ng sakit na dinaranas mo
matukoy mo ang kahulugan ko sayo
Huwag mo sanang hayaan na na mapagod ako
at kusang umalis sa mga tabi mo
upang iwan ka at hayaan ka nalang.
Kung nasasaktan ka higit akong nasasaktan.
Hiling kong makita mo iyon
at buksan ang pintuan sa’yong puso
Hayaan mo sanang pakinggan
aking mahinahon na katok
at ako’y iyong papasukin
Upang mga luha mo’y aking tutuyuin.
Maaari bang samahan mo ako na lakbayin ang baybayin na ito na magkahawak ang ating mga kamay at pinakikinggan ang alay kong tula sayo.
Maaari ba? na magpanggap kang masaya na kapiling ako.
Maaari ba? na magpanggap kang mahal mo ako kahit sandali lang.
???
Maaari ba na pakinggan mo? ang bawat pintig ng aking puso na tanging ikaw ang ritmo sa isang musika na ikaw ang himig.
Maaari bang hiramin ko ang kapirasong oras mo at ialay mo muna ito sa akin kahit sa sandaling segundo.
Maaari ba?
???
Sapagkat sa bawat oras na nalalabi ko dito sa mundong ibabaw ay humahaba at pakiwari ko’y mahaba pa ang ilalagi ko dito.
Sapagkat sa bawat pintig ng aking puso ay maaaring maupos gaya ng kandilang may sindi at sa tuwing pakikinggan mo ito yaring isang musikang tumutugtog at saliw nito laan para sayo lamang.
Kung sakali mang ikaw ay magpapanggap na mahal mo ako pakiwari ko’y nasa alapaap ako ninamnam ang makinang mong pagmamahal.
At sakali mang ako’y iyong samahan na tahakin ang mahabang baybayin na ito at pinakikinggan mo ang alay kong tula sayo at magkahawak ang ating kamay.
Malugod kong tatanggapin ang pamamahinga sa dulo ng baybaying ito.
Ako’y mamaalam na tangan ang saya at babaunin ang lahat ng lungkot at sakit. Iiwan ang masasayang alaala at umaasa ako na iyong ipagpapatuloy.
Sapagkat ako’y hahayo na, Pagod na akong lumaban pa ang sakit na gumugupo sa akin at ang magpapahiwalay sa ating dalawa.
Huwag ka nang umiyak pa, Tanggapin mo, na hanggang dito nalang ako. Pagtangis mo sana ay ikubli nalang, Huwag mo nang ipakita pa sa akin.
Maaari bang masilayan ko ang iyong mga ngiti sa huling pagkakataon? Hawakan mong mahigpit ang aking mga kamay at hayaan mong kumawala ito hanggang sa maupos ang aking paghinga.
For the second time I saw you
My hands is so cold
My heart beat so fast
Mesmerize me again
There's a lots of memories
Coming back and replenish
The day that we are so happy
And a magnetic feelings
Same as yesterday
The first time I saw you
But things changed
The sparks are gone
I may missed you so much
But not like yesterday
I always say I love you
But changed when I saw you again
I admit that you hurt me so much
The pain that you engrave
Is still there in my heart
And left a scars that I may not forget forever
One I assure is my feelings changed
I don't know why you're coming back
Your words are full of foolishness
I don't feel the truthfulness on it
Sorry if I changed!
You thought me how to be strong
You thought me what love is
You thought me what is pain for
You know how I dreamed to be with you
You know how I planned my life with you
You know how much I love you
But, you left me alone!
I was so sad at that moment
I even lost myself
I even cried like a river
The fountain of tears are flowing
I walked in an unknown destination
Wishing that we crossed are path
But I promised in myself
That if thus happens
I am fiercely beautiful with dignity
And I am strong and firm
For the second time
The love is gone
The emotions are changed
There's no hate
Only fate that we aren't destined
One hugged are we showered together
Sign of forgiving and let go of emotions
Subside it,
Once again,
Goodbye to you, my dear one!
Ang puso ni ina’y kaban ng paglingap, May dalawang tibok na karapat-dapat, Ang isa’y kay ama, kay amang mapalad At ang isa nama’y sa amin nalagak.
Pag-ibig ng ina kong irog ay walang kapantay, Kanyang pagsinta’y samyo ng kampupot, Ang lakas ng puso’y parang nag-uutos Na ako, kaylan ma’y huwag matatakot.
Pag-ibig ni ina ang siyang yumari, Ng magandang buhay sa mga supling. Pag-ibig niya ang nagsisilbing ilaw, Sa aming bahay na kayhalina.
Maligayang araw ng mga INA sa lahat ng mga INA at sa mga nagpapaka-ina. Maraming salamat sa walang humpay na pagmamahal niyo sa amin ninyong mga anak. Salamat sa paghubog upang kaming inyong mga supling ay tumalima at hindi maligaw aming mga landas.
KAHAPON… Sa tingin ko’y tila pawang kalumbayan ang inihahandog ng lahat ng bagay, pati ng mabangong mga bulaklakan ay putos ng luksa at pugad ng panglaw; akala ko tuloy itong Daigdigan ay isang maliit na libingan lamang. Mangyari, Kahapon ang dulot mo’y lason.NGAYON… Sa mga mata ko ay pawang ligaya ang inihahandog ng bawa’t makita, pati ng libingang malayo’t ulila wari’y halamanang pugad ng ginhawa; sa aking akala’y tila maliit pa itong Daigdigan sa aking panata. Papaano, Ngayo’y nagwagi ang layon.BUKAS… Sino baga kaya ang makatatatanggap ng magiging guhit nitong ating palad? Ang buhay ng tao ay lunday sa dagat na inaamihan at hinahabagat; itong Daigdigan ay isang palanas na nabibinhian ng lungkot at galak. Bukas! Ang pag-asa’y mahirap mataya…
Paano bang magmahal ng di nasasaktan? Katanungang madalas sumagi sa aking isipan. Marahil ilan sa atin ang gustong pasukin ang mundo ng pag-ibig o di naman kaya napasok na ng iba??? Ika nga sabi ng karamihan ang mundo ng pag-ibig ay parang isang malawak na entablado, nariyan yung pasisiyahin ka, malulungkot ka at kung anu-ano pang eksenang iyong masasaksihan.?
Sa huli,
Ikaw pa rin ang magdedesisyon para sa sarili mo. Ikaw pa rin ang magiging direktor sa buhay na gusto mong naisin.
Gaano ka man kaingat magmahal, di pa rin maiwasang di masaktan. Minsan nasasaktan ka kasi nagdesisyon ka kung ano sa tingin mo ang tama, mahirap tanggapin sa una na pinakawalan mo ang taong nagbigay kulay sa buhay mo, minsang pinaligaya sa panahon ng iyong pighati. Pero kalaunan, ayan at nakakangiti ka na namang muli, hinaharap na naman ang bawat umagang puno ng pag-asa, mga unos ng buhay na dapat kakaharapin. Handa ka na ulit magmahal, hilom na ang sugat na sanhi ng kahapon, ngayon handa ka na ba ulit pasukin ang entablado ng pag-ibig.
Simple lang, walang masama kung susubukan ulit, iba-iba ang bawat kwento, at sa bawat kwento ay may kaakibat na leksyon. Aral na dapat nating gamitin sa pang-araw-araw natin na buhay, para higit nating mapagyabong ang ating sarili at lalong tumapang pa sa mga unos na kakaharapin.
Sa bawat sakit o sugat, di kailangan ang oras at panahon para gumaling minsan sapat na tao lang gagaling na.
Maging positibo kung nais mong pasukin ang mundo ng pag-ibig, madapa ka man bumangon ka ,ayusin ang sarili mo at lumakad ka ulit hanggang sa masumpungan mo ang mundong tutugma sa buhay mo.
WORDSNOW HEART 
You must be logged in to post a comment.