It is all about words. Your words are enough to shatter someone's heart. Your words are enough to make a broken heart unbroken. Words have the power to change your life perspectives.
Kami yung mga kabataan na madalas sa lansangan Walang kwenta kung ituring ng lipunang mapanghusga
Walang boses na ipagmamalaki sapagkat yaong mga gawa ang hinuhusgahan ng madla Sigaw namin ay bulong sa kanila
Hindi maririnig munting tinig Walang gustong makinig Pagkat sa kanila ito’y walang kwenta Walang kabuluhan ang aming tinig
Bagwis nami’y di maikampay Paano kami lilipad? kung bagwis ay niruruyakan niluray ng mga taong mapanghusga
Mahina sa kanilang mga mata bawat kilos ay tinutuya walang patutunguhan kung ituring Wala kaming puwang kung matahin
Saan kami lulugar sa lipunang ito? Paano kami kikilos? Kanino kami lalapit ng aming hinaing? Sino ang maniniwala sa amin? Bakit niyo kami kailangang husgahan? Ano ang aming dapat gawin upang kami’y tingnan na pag-asa ng lipunang uhaw at pagod na? Pakinggan niyo ang mga hinaing namin.
Oo, kami ang mga kabataang patapon, Kung inyong ituring Kami ang tingin niyong dumi sa lipunang ito Kami ang tinik sa inyong lalamunan Kami ang tingin niyong sisira sa bayan Kami ang tingin niyong walang dunong Kami ang mga kalam ang tiyan Gutom sa totoong pangangalinga Hindi panghuhusga ang tugon Sa bawat pangangalam ng aming tiyan Hindi pangyuyurak ang tugon Sa madudungis naming kaanyuan Hindi ang pigilan kaming lumipad At putulin ang bagwis ang tugon Upang sugpuin ang katiwalian sa ating bayan Hayaan niyong kami’y lumipad Hayaan niyong mga bagwis namin ay ikampay Hayaan niyong liparin ang bayang iniibig namin Tingnan niyong kami’y pag-asa ng bayan At hindi tinik ng lipunan.
Bagkus ang totoong anay sa ating lipunan Ay silang mga edukadong nasa kongreso Silang pagnanakaw sa bayan ang tanging alam Silang tanging kanilang bulsa ang pinayayaman Silang matahin ang mga aba ay sobra Silang may mga kapangyarihan At puso nila’y nilason ng kapangyarihan. Sila ang totoong lason at gumugupo sa bayan.
Kaming mga kabataan na walang kwenta Ang aming mga sigaw ay naghuhumiyaw Ang aming mga bagwis ay kumakampay Aming mga tinig ay umaawit Pakinggan aming munting hiling at tinig Buksan ang tarangkahan para sa amin
Sapagkat kami man ang walang kwenta Sa inyong mga mata Kami ang totoong nagmamalasakit sa bayan Kami ang handang ipaglaban ang bayan. Kami ang patuloy na sisigaw Upang kami’y inyong pakinggan.
Walang kwenta ngunit mahalaga. Walang kwenta ngunit kailangang tingnan. Walang kwenta ngunit may puso. Walang kwenta ngunit makabayan. Walang kwenta ngunit handang makipaglaban. Walang kwenta ngunit patuloy na sisigaw. Walang kwenta ngunit patuloy na kikilos. Walang kwenta ngunit makikibaka.
Kami ang kabataan na sumisigaw ng tinig. Tinig na kakatok sa inyong mga puso. Umaasa na pakikinggan niyo. At kami’y pagkatiwalaan. Pagkat tulad niyo. Mahal namin ang bayang Pilipinas.
Tutuyuin ko ang iyong mga luha
na sanhi ng sakit na iyong nararamdaman
kahit na alam kong siya ang dahilan
ng iyong pagtangis
saksi ako kung paano mo siyang minahal
saksi ako sa mga ginagawa mo
para sa kanya
mapatunayan mo lang ang pagmamahal
mo sa kanya na iniaalay mo
Bulag ba siya at di ka niya makita
O di kaya marahil,
malayo ang kanyang tanaw
at di ka niya pansin sa kanyang balintataw
Gayunpaman,,,
Ikaw ay di sumusuko
kumakapit sa katiting na pag-asa
na ikaw ay mapapansin niya
Akong laging narito sayo
laging nasa tabi mo
Kailan mo kaya ako mapapansin
Kailan mo mapapansin ang aking pagtangis
na ikaw ang dahilan
dahil siya ang mahal mo
dahil mga mata mo ay sa kanya napako
dahil patuloy kang umaasa sa kanya
Kailan mo tutuyuin ang aking mga luha
kailan mo bibitawan ang katiting
na pag-asa para sa kanya
at lingunin nalang ako
hawakan ang aking mga kamay
magpatuloy sa ating mga buhay
na tayo ang magkasama
Umaasa akong makita mo
ang halaga ko sayo
Nang sa gayon ay mapakawalan mo
ang lahat ng sakit na dinaranas mo
matukoy mo ang kahulugan ko sayo
Huwag mo sanang hayaan na na mapagod ako
at kusang umalis sa mga tabi mo
upang iwan ka at hayaan ka nalang.
Kung nasasaktan ka higit akong nasasaktan.
Hiling kong makita mo iyon
at buksan ang pintuan sa’yong puso
Hayaan mo sanang pakinggan
aking mahinahon na katok
at ako’y iyong papasukin
Upang mga luha mo’y aking tutuyuin.
Maaari bang samahan mo ako na lakbayin ang baybayin na ito na magkahawak ang ating mga kamay at pinakikinggan ang alay kong tula sayo.
Maaari ba? na magpanggap kang masaya na kapiling ako.
Maaari ba? na magpanggap kang mahal mo ako kahit sandali lang.
???
Maaari ba na pakinggan mo? ang bawat pintig ng aking puso na tanging ikaw ang ritmo sa isang musika na ikaw ang himig.
Maaari bang hiramin ko ang kapirasong oras mo at ialay mo muna ito sa akin kahit sa sandaling segundo.
Maaari ba?
???
Sapagkat sa bawat oras na nalalabi ko dito sa mundong ibabaw ay humahaba at pakiwari ko’y mahaba pa ang ilalagi ko dito.
Sapagkat sa bawat pintig ng aking puso ay maaaring maupos gaya ng kandilang may sindi at sa tuwing pakikinggan mo ito yaring isang musikang tumutugtog at saliw nito laan para sayo lamang.
Kung sakali mang ikaw ay magpapanggap na mahal mo ako pakiwari ko’y nasa alapaap ako ninamnam ang makinang mong pagmamahal.
At sakali mang ako’y iyong samahan na tahakin ang mahabang baybayin na ito at pinakikinggan mo ang alay kong tula sayo at magkahawak ang ating kamay.
Malugod kong tatanggapin ang pamamahinga sa dulo ng baybaying ito.
Ako’y mamaalam na tangan ang saya at babaunin ang lahat ng lungkot at sakit. Iiwan ang masasayang alaala at umaasa ako na iyong ipagpapatuloy.
Sapagkat ako’y hahayo na, Pagod na akong lumaban pa ang sakit na gumugupo sa akin at ang magpapahiwalay sa ating dalawa.
Huwag ka nang umiyak pa, Tanggapin mo, na hanggang dito nalang ako. Pagtangis mo sana ay ikubli nalang, Huwag mo nang ipakita pa sa akin.
Maaari bang masilayan ko ang iyong mga ngiti sa huling pagkakataon? Hawakan mong mahigpit ang aking mga kamay at hayaan mong kumawala ito hanggang sa maupos ang aking paghinga.
WORDSNOW HEART 
You must be logged in to post a comment.