Tag Archives: poem

How


How like a child
to know that being free
to taste the wind,
is the unbidden source of art,
of what life means,
that joy is there.

How fair,
a thousand wheels
above the earth
that sing upon the hills,
that gifted from the air,
relay its strength and redirect
its power.

How much of truth
that trees may breathe again,
that fish may frolic in the ripples
that the stones create
in flashing mountain streams,
that caribou will graze upon a plain
though far away, still undefiled.

yet

How deep the melancholy of the earth
to learn the incarnation went awry
and it was man who rose up from the sod,
a metamorph,
a true sardonic sire,
a saint evolved in irony,
an avaricious god.

Alalahanin ang mga Magulang

Sa paglipas ng araw at panahon,
natanong mo na ba sarili mo kung kailan mo pinahalagahan ang mga magulang mo?

Nasabi mo na ba sa kanila ang mga katagang “Pa ,Ma ” Mahal ko Kayo!!

Kailan niyo pa sasabihin ang mga salitang yan at ipaparamdam pag di na nila marinig at makita ka.

Wag na nating antayin ang puntong yun, bawat oras at sandali ay mahalaga,

bawat sandali ay itrato nating huli

sapagkat

di natin alam kung hanggang kailan ang deadline natin dito sa mundo.

Porket napapagsabihan ka ng iyong magulang, di ka na niya mahal,
maging bukas po ang ating mga isipan at puso nais lang nila na tayo’y mapabuti.

Natatandaan mo pa ba kung gaano ka niyang katyagang tinuruang maglakad,
ibangon sa bawat pagkadapa mo.

At sa mga salitang namumutawi sa bibig mo na tanging sya lang ang nakakaintindi
dahil sa bulol mong pananalita,
magkagayon man matyaga pa rin syang ituwid ang pananalita mo
hanggang sa ika’y matuto.

Maging sa ating Ama kung gaano syang katyagang kargahin ka sa inyong pamamasyal,
unawain sa tuwing sinusumpong ka ng pagkairita mo at pasensyahan.

Kaya namang tayo’y malaki na,
huwag naman nating kalimutan
ang ating mga magulang,

ang nagbigay ng buhay sa atin,
suklian naman natin ang kanilang mga paghihirap,
para maigapang tayo sa hirap ng buhay para lang sa ating kapakanan…

Di sapat ang mga salitang I LOVE YOU para suklian ang kanilang paghihirap.

Alalahanin naman natin sila paminsan-minsan ipadama naman natin sa kanila kung gaano natin sila kamahal.

Pilipinas para sa Pilipino lamang!!!

Sa aking pagsisiyasat
dito sa mundong puno ng pasikat
Waring puro kaguluhan
ang nais na patunguhan

Ikaw na gustong may maiambag
sa bayang iyong iniibig
Kaakibat nito’y
mga mapanghusgang lipunan

Hindi sapat ang iyong ginagawa
para sila’y iyong paglingkuran
Sapagkat lahat ng iyong pawis at dugo
sa kanila’y kulang at hindi sapat

Ikaw, kailan ka magigising sa katotohanan
Kailan mo bubuksan ang iyong mga mata?
para makita mo ang sarili mo.
Kailan mo bubusalan ang iyong bibig?
para manahimik.
Kailan ka kikilos?
para matamo mo ang sapat.
Kailan ka makikiayon?
upang tunguhin ay matiwasay.
Kailan mo paglilingkuran ang iyong bayan?
upang ambag mo ay maipagmalaki.

Kailan?
Kailan?
Kailan?

Sino ka nga ba sa bayang ito?
Baka naman, isa ka sa kanila.

Silang mga salot,,,
Silang mga mapanghusga,,,
Silang mga mapanlait,,,
Silang mga kulang,,,
Silang mga mapangbatikos,,,

Tama na,,,

Halina’t iwaksi natin
ang lasong ipinunla sa atin ng mga dayuhan.
Isilang natin muli ang ating bayan.
Linisin ang ating sariling bakuran.
Paunlarin ang ating bayan.


Maging pinuno tayo ng ating bayan,
Pagharian natin ito,
Ito’y atin
Hindi kanila.

Ikintal sa ating mga puso ang sagisag
ng ating pagkakilanlan.
Iwagayway ang bandilang hinabi
ng ating mga magigiting na bayani.


May magagawa tayo!!!

Oo! Tayo!!!

Pilipino tayo sa isip, sa salita at sa gawa.
Pilipino tayo saan man tayo magtungo.
Pilipino ang kulay mo.
Pilipino ang lahi mo.
Mayroon tayong sariling pagkakakilanlan.
Tayo’y naiiba.

Kaya Ikaw,,,
Huwag mong mamantsahan ang lahi mo,
Gawin mo ang magagawa at makakaya mo
bilang isang mamayan ng Pilipinas.

Maging isang ehemplo
Makiisa sa pakikibaka
Huwag kang lilihis
Dahil sa bawat laban ng ating bansa kaisa ka.

Paglingkuran natin ang ating bayan.
Makiisa sa adhikaing ihaon ang ating bayan
Sa kumunoy at lason na sumisira sa bayan
Paglabanan at buwagin na ito.

Panahon na…
Para naman tayo ay maging Pilipino.
Panahon na…
Ang Pilipinas ay para lamang sa Pilipino.