You are my star at night
shining at my darkest
glow in my catastrophic mood
shade with gloomy shadow
invade of astounding light
shows how beautiful you are
Star that keeps glowing
hiding in clouds and keep shining
the bests view at night
thousands of light that I found
but you are brightest of them
my star that I found in this universe.
Patawad sa aking nagawa,
Sana ako ay iyong pagbigyan.
Patawad sa aking tinuran,
Sana ako ay iyong pakinggan.
Bugso ng aking damdamin,
Naghuhumiyaw at nag-uumalpas.
Huwag kang pabayaan,
Pakamahalin at unawain.
Ngunit ano itong aking nagawa,
Hinayaan kong ikaw ay masaktan.
Pagtangis mo’y aking isinantabi,
Bugso ng damdamin ako nagpadala.
Pag-ibig mo ay naglaho,
Na parang bula.
Nasaktan kitang labis,
Kaya ikaw ay naglaho.
Ngunit, bakit ngayong wala ka na,
Ako’y nangungulila sayo.
Hinahanap ko lalo pag-ibig mo,
Umaasa na babalik ka sinta.
Patawad sa aking nagawa,
Sana ay masaya ka.
Saan ka man naroon ngayon,
Ako’y lubos na nangungulila sayo.
It is grateful
to have someone loves you
for who you are
Because you have accompaniment
for all of sadness
It is poignant destiny
Incomparable,,,
The Pain!
The heartaches that I felt
Until now,,,unforgotten!
I loved him so much
my knight and shining armour
That who isn't love me
The way I do
The way I valued him
This is the moment
I cursed seeing this world
I'd rather not to see it
Hence of my innocent
so I cannot felt this sadness
I really wanted to expressed
How deeply inlove on him
But his act,
The way he treat me
Shows I don't have any space on him
I am maybe the luckiest one
If he loves me too
But it would never happens
It is my poignant destiny
Written in my palms
I will forever choose him
Even if he feels me
That choosing him is erroneous
I will not throw away a piece hope
To complete his puzzle
Missing the sea
waves touches the sand
sky reflects to ocean
seashells on the bay
gazing to the view
I stare on it
sometimes I pick
not to collect
but putting into another view
pebbles and rocks
has stagnation beauty
that made in sea
to witness and mesmerize
the sunsets
I remember the golden rays
scattered on the oceans
I feel the nature
the hopes
an everlasting amazement
I walked into the seaside
touching the waves
let the wind touches my skin
I missed the sea
roaming alone
towards the stone
at ends of the bay
sit and feel the breeze.
remembering the memories
imagine the plans
live in this world
fight with spirits.
Kami yung mga kabataan
na madalas sa lansangan
Walang kwenta kung ituring
ng lipunang mapanghusga
Walang boses na ipagmamalaki
sapagkat yaong mga gawa
ang hinuhusgahan ng madla
Sigaw namin ay bulong sa kanila
Hindi maririnig munting tinig
Walang gustong makinig
Pagkat sa kanila ito’y walang kwenta
Walang kabuluhan ang aming tinig
Bagwis nami’y di maikampay
Paano kami lilipad?
kung bagwis ay niruruyakan
niluray ng mga taong mapanghusga
Mahina sa kanilang mga mata
bawat kilos ay tinutuya
walang patutunguhan kung ituring
Wala kaming puwang kung matahin
Saan kami lulugar sa lipunang ito?
Paano kami kikilos?
Kanino kami lalapit ng aming hinaing?
Sino ang maniniwala sa amin?
Bakit niyo kami kailangang husgahan?
Ano ang aming dapat gawin upang kami’y tingnan na pag-asa ng lipunang uhaw at pagod na?
Pakinggan niyo ang mga hinaing namin.
Oo, kami ang mga kabataang patapon,
Kung inyong ituring
Kami ang tingin niyong dumi sa lipunang ito
Kami ang tinik sa inyong lalamunan
Kami ang tingin niyong sisira sa bayan
Kami ang tingin niyong walang dunong
Kami ang mga kalam ang tiyan
Gutom sa totoong pangangalinga
Hindi panghuhusga ang tugon
Sa bawat pangangalam ng aming tiyan
Hindi pangyuyurak ang tugon
Sa madudungis naming kaanyuan
Hindi ang pigilan kaming lumipad
At putulin ang bagwis ang tugon
Upang sugpuin ang katiwalian sa ating bayan
Hayaan niyong kami’y lumipad
Hayaan niyong mga bagwis namin ay ikampay
Hayaan niyong liparin ang bayang iniibig namin
Tingnan niyong kami’y pag-asa ng bayan
At hindi tinik ng lipunan.
Bagkus ang totoong anay sa ating lipunan
Ay silang mga edukadong nasa kongreso
Silang pagnanakaw sa bayan ang tanging alam
Silang tanging kanilang bulsa ang pinayayaman
Silang matahin ang mga aba ay sobra
Silang may mga kapangyarihan
At puso nila’y nilason ng kapangyarihan.
Sila ang totoong lason at gumugupo sa bayan.
Kaming mga kabataan na walang kwenta
Ang aming mga sigaw ay naghuhumiyaw
Ang aming mga bagwis ay kumakampay
Aming mga tinig ay umaawit
Pakinggan aming munting hiling at tinig
Buksan ang tarangkahan para sa amin
Sapagkat kami man ang walang kwenta
Sa inyong mga mata
Kami ang totoong nagmamalasakit sa bayan
Kami ang handang ipaglaban ang bayan.
Kami ang patuloy na sisigaw
Upang kami’y inyong pakinggan.
Walang kwenta ngunit mahalaga.
Walang kwenta ngunit kailangang tingnan.
Walang kwenta ngunit may puso.
Walang kwenta ngunit makabayan.
Walang kwenta ngunit handang makipaglaban.
Walang kwenta ngunit patuloy na sisigaw.
Walang kwenta ngunit patuloy na kikilos.
Walang kwenta ngunit makikibaka.
Kami ang kabataan na sumisigaw ng tinig.
Tinig na kakatok sa inyong mga puso.
Umaasa na pakikinggan niyo.
At kami’y pagkatiwalaan.
Pagkat tulad niyo.
Mahal namin ang bayang Pilipinas.
Kami ang liwanag sa bayan.
You are abandoned
And alone in darkness
You heard your footsteps
Walking to the absence of light
You heard yourself crying
Sobbing into tears
Finding for accompany
But no one is there
It's just you in wilderness
Shouting your silence
Longing for someone
But no one is coming
Your eyes is blind
You never seen the majesty
The blanket that prepares on you
To comfort you from wilderness
You are in wilderness
Appreciate it,
It is the season to grow yourself
It is the season to embrace oneself
Poured love and make it grandeur
Through your wilderness
You never alone
It has you to fight for it
To grow with eminence power
Wilderness is to switch on the light
That we need God
It is a buzzer to press on
To accept God
While we are walking on wilderness
He guide us and light up your way
So press the button
And accept God as our Saviour
Do remember;
In your darkest time
You are not alone!!!
Accept the presence of the Lord!
In the world of love,
Past is not important
but the future is
Experienced matter most
rather than pain
that we go through
Forgiveness is the key
to make love powerful
and not to reproof the wrong doings
Decrease your pride
Increase your understanding
value and shared love
Midnight of shattering life
Mesmerizing our memories
Hidden deep in my heart
Tears are overflowing in sadness
Remembering you tonight
Whispering in my heart
The calmness that you gave
Through my darkest days
Wondering where are you now
You leave without any footprints
You walk away silently
For no reasons behind
You left unsaid
My tears drop silently
Words are falling apart
Even my unsent goodbye
Anong hiwaga ang nababalot sa dalawang salita na “OKAY LANG” ?
Madalas natin sagot sa mga tanong na hindi natin alam kung paano sasagutin.
Sa likod ng mga salitang OKAY LANG ay mga emosyong pilit na itinatago.
Dalawang salita na puno ng hiwaga,
Itinatago ang bawat sakit kasabay ang mapanlinlang na mga ngiti.
Ngunit ang mga mata ay tunay na tapat kusang papatak ang mga luhang nagbabadya.
Okay lang kahit di mo alam kung paano nga ba magiging okay sa likod ng mga salitang Okay Lang.
At ang mga salitang OKAY LANG ang nagpapanatag sa mga damdamin nating di mapalagay. Sa bawat bigkas natin nito ay ang kasinungalingang pilit nating itinatago sa matamis na mga ngiti at sa mapupungay na mga mata.
OKAY LANG ang tangi nating sandata kung damdamin natin nagpupuyos na sa galit. Iwawaksing pilit at maglaoy tatakbong papalayo isisigaw ang mga salitang “OKAY LANG ako di naman masakit.” Sa paraang iyon mamalas ang tapang na pinanghahawakan upang iwasan ang kirot at sakit na dulot ng taong minsan mo ng minahal.
OKAY LANG dalawang salitang puno ng hiwaga na tanging puso lamang ang makakatuklas ng totoong hiwatig ng mga salitang ito upang ikubli ang mga emosyon.
Some things are need to give up
surrender it and be nostalgic
Be grateful and forget it,
Some things are;
withered like a rose
has ending like a tunnel
and broken like a diamond
Some things are meant for
even if it is not our desire
Because some things are dropped by
to teach us not to stop
but put an end to
Some things are hurt us
even we don’t want it
Some things are have to put a period
rather to happens it over and over again
Things after a long period of time
You can look back on it
Like a children’s laughter
And leave it on the past.
